Służewscy z Zamościa

Potomkowie... / Karolina z Mauczków Służewska

Urodziła się w Łabuniach w roku 1809 [LBŁ z dn. 10.12.1809].
Jej ojcem był Józef Mauczka leśniczy w dobrach łabuńskich hrabiego Sanisława Grzębskiego. Zachował się akt notarialny stwierdzający fakt zapisania przez hrabinę Teklę ze Stadnickich Grzębską w spadku Józefowi Mauczce pięciuset złotych polskich [APZ, Akt notarialny z 4.08.1824 nr 101 not. Horodyński].

Józef Brandt, "Gajowy".

W metryce chrztu jej starszej siostry Emili Józefiny* (ur.1807) nazwisko ojca pisane jest "Mautschka". Wobec skąpej ilości znalezionych dokumentów, trudno jest stwierdzić jednoznacznie, czy taka pisownia nazwiska wskazuje na cudzoziemskie pochodzenie Józefa Mauczki.
Matką Karoliny była Anna z domu Haym. W wieku 16 lat Karolina poślubiła Ignacego Służewskiego [LCŁ 38/1826]. Również w akcie ślubu panna młoda określana jest jako: "Karolina Mauczkówna, córka Józefa Mauczki, leśniczego".

Wiemy o dziesięciorgu dzieciach Ignacego i Karoliny, które urodziły się w latach 1827-1850. Tylko Eleonora (Leona Konstancja) przyszła na świat w Łabuniach (1832), natomiast pozostałe rodziły się w na Nowym Mieście w Zamościu w domu pod numerem 155. Wg spisu mieszkańców z 1874 roku Karolina mieszkała w Nowej Osadzie (późniejsza nazwa Nowego Miasta) pod numerem 148, a więc w domu, w którym później mieszkał jej syn - Władysław z rodziną. [Krzysztof Radziejewski "Lustracja Zamościa a.d.1874" w: Archiwariusz Zamojski, rocznik 2005, str.131].

W księgach metrykalnych kolegiaty zamojskiej pod datą 23 stycznia 1883 zachował się akt zgonu Karoliny Służewskiej [LM 15/1883] o następującej treści: "23 stycznia/4 lutego 1883 roku o godzinie czwartej po południu zmarła Karolina Służewska lat siedemdziesiąt osiem urodzona w Łabuniach, córka Józefa i Anny z Mołczków".

*) Ojcem chrzestnym Emilii był hrabia Antoni Stadnicki [LBŁ 1807] szwagier ówczesnego właściciela majątku Łabunie Stanisława Grzembskiego (spotyka się też pisownię - Grzębski) herbu Jarzębiec. Grzembski, który był żonaty z Teklą ze Stadnickich nabył majątek Łabunie w 1801 roku od hrabiego Michała Wihorskiego. Ten zaś w 1790 odziedziczył Łabunie po Janie Jakubie Zamojskim. [informacje nt. własciceli Łabuń zaczerpnięte ze strony internetowej Urzędu Gminy Łabunie; informacje dot. relacji rodzinnych Antoniego Stadnickiego ze strony internetowej: www.sejm-wielki.pl]